Vandaag precies 8 jaar geleden nam ik afscheid van mijn vader. Hij betekende voor mij niet alleen houvast en steun, maar hij was vooral mijn voorbeeld. Zijn wijsheid inspireert mij nog iedere dag en draag ik daarom nog altijd met mij mee.

Verlies is waar we allemaal mee worden geconfronteerd

Tijdens ons leven kennen we verschillende keerpunten waarbij we afscheid nemen en het verlies proberen te verweven in ons leven. Denk aan afscheid van de basisschool, je eerste liefde, je huis, je baan, een dierbare. Al deze keerpunten ontwrichten tijdelijk en soms langer ons bestaan en vragen om een dieper kijken om zo weer een (her)nieuwde betekenis te kunnen geven…..

En, dat is wat ik ook ervaren heb

Soms voel ik mijn vader heel dicht bij, alsof hij met mij meeloopt. Andere momenten gaat het om echo’s in mijn hoofd, waarin ik de wijsheden van hem hoor. Daarnaast blijven er de momenten van het gemis. Ervaar ik de machteloosheid als ik geen troost kan bieden wanneer Charlotte zegt: ‘Mam, ik mis opa zo. Ik had nog zoveel van hem willen leren.’ En ze voordat ik nog kan antwoorden, zegt: ‘Ik weet wat je gaat zeggen, mam. Denk maar aan de woorden die opa dan zou zeggen. Maar dat is niet hetzelfde mam. Ik wil het horen van opa zelf. Ik wil hem kunnen zien en aanraken.’ Momenten waarop ik niets kan doen. Mijn vader is niet terug te halen en niet te vervangen. En dat doet ongelofelijk pijn.

Herinneringen ze vervloeien met wie je bent

Toch blijft de betekenis die hij gegeven heeft aan zijn leven en aan dat van anderen, heel groot. Om die betekenis te kunnen blijven voelen, helpt het mij om niet alleen over mijn vader te praten. Door daarnaast af en toe stil te zijn kan ik hem horen en komt hij dichter bij. Mijn boekje helpt ook. Hierin schrijf ik alles wat hij mij heeft geleerd en noteer de fijne momenten die wij hebben beleefd.

De betekenis zit verweven in je handelen

De belangrijkste levensles van mijn vader aan mij is: ‘Geluk Monique, zit in jou. Een ander kan je alleen gelukkiger maken.’ Deze les krijgt steeds meer betekenis voor mij en ik merk dat dit de belangrijkste drijfveer is, in wie ik wil zijn en waarin ik andere mensen inspireer, namelijk: Wees trots op wie je bent. Je bent goed zoals je bent en als je dit durft te zijn, dan zul je ervaren hoeveel je te geven hebt.

Dit zien en durven te geloven is voor mij ook een lange weg geweest, met vallen en opstaan.Nu kan ik zeggen dat ik echt doe waar ik gelukkig van word en dat ik merk dat ik daarmee andere mensen kan helpen.

Dank je lieve pappa…….

Omdat ik je nooit, nooit, nooit zal vergeten!

Monique